Sulfonamîd xwedan avantajên spektruma antîbakteriyal a berfireh, taybetmendiyên aram, bihayê kêm û cûrbecûr amadekariyên ku ji wan hilbijêrin hene. Avahiya bingehîn a sulfonamîdên p-sulfanîlamîd e. Ew dikare di senteza asîda folîk a bakterî de asteng bike û bandorê li mezinbûn û nûvekirina wê bike, bi vî rengî piraniya bakteriyên Gram-erênî û hin bakteriyên neyînî asteng dike.

Bakteriyên ku ji sulfayê re pir hesas in ev in: Streptococcus, Pneumococcus, Salmonella, hwd., û bi nermî hestiyar ev in: Staphylococcus, Escherichia coli, Pasteurella, Shigella, Listeria, hin Actinomyces û Treponema hyodysenteriae Her weha ji sulfonamides re jî hestiyar in; di heman demê de li dijî hin protozoayên mîna kokcîdyayê jî bandorker e. Bakteriyên ku ji sulfonamîdê re hesas in dikarin berxwedanê pêş bixin.

Di karanîna rastîn de, sulfonamides bi gelemperî bi dermanên din re têne bikar anîn. Piraniya bandorên neyînî yên karanîna dirêj-dirêj a sulfonamîdên destpêkê tevliheviyên rêça mîzê, kêmbûna gurçikê û kêmkirina xwarina xwarinê ne.

Ji bo ku bandorên wê yên jehrî û alî kêm bike, pêşî divê doz guncav be û bi kêfa xwe neyê zêdekirin an kêm kirin. Ger dosage pir mezin be, ew ê bandorên jehrî û alî zêde bike, û heke doz pir piçûk be, ew ê ne tenê bandorek dermankirinê nebe, lê dê bibe sedema ku bakteriyên pathogenîk berxwedana derman pêşve bibin. Ya duyemîn, bi dermanên din re, wekî amproline û sulfonamide synergists, bikar bînin da ku dozê kêm bikin. Ya sêyemîn, heke formula destûrê bide, dikare mîqdarek wekhev bîkarbonatek sodyûm were zêdekirin. Ya çaremîn, bakterî dikarin astên cihêreng ên berxwedanê li hember dermanên sulfa hilberînin, ji ber vê yekê dema ku ew li hember hin dermanek sulfa berxwedêr in, ne guncaw e ku meriv li dermanek sulfa din veguhezîne. Bi gelemperî, pêdivî ye ku doza destpêkê ya dermanên sulfa duqat bibe, û piştî heyama akût, divê derman 3-4 rojan bi israr were girtin berî ku were sekinandin.