01 Kuçik xwedan in

Gelek zozan pir jîr in, lê kûçikên jîr di zarokatiya xwe de jî xwedî gelek tevgerên bi belengazî ne, wek gezkirin, çikandin, qîrîn û hwd.. Xwediyên heywanan dikarin ji bo çareserkirinê çi bikin?

Kûçik meraq in, enerjîk in û ji lîstikê hez dikin, û ji bo kuçikan jî heyamek e ku xwedanbûna xwe geş bikin. Ew ê bifikirin ku pêlîstokên ku diçêrînin aîdî xwe ne û li gorî emrê xwediyên heywanan dev ji pêlîstokan bernadin. Ev serdem dema herî girîng e ji bo çandina karaktera kûçikan, ku dikare di pêşerojê de xwedîtî û serdestiya wan kêm bike. Di jîyana rojane de, divê em her gav bi nermî kûçikê xwe li erdê bixin, bihêlin ku ew ber bi ezmên ve bibe, wî bi zorê biperçiqîne û bigire, û paşê emrê wî bide ku raze û hêdî hêdî dest li ser, guh û hemû deverên laşê wî bide. Dema ku kûçik rehet be, ew dikare dîsa pê re bilîze, pêlîstokên berê ji bîr bike, xwedîtiya pêlîstokan kêm bike û fêr bibe ku bextewariyê bi xwediyên heywanan re parve bike.

Pirsgirêkek din a hevpar a bi kûçikên çalak re barkirin e. Carinan dema ku hûn kêfê dikin, hûn li pêlîstokê an jî li xwediyê xwe diqîrin. Ev gelek caran wateyên cuda temsîl dikin. Gava ku kûçikek dema dilîze an direve li pêlîstokek, şûşeyek an hevalek kûçik direşîne, ew pir caran dilxweşî û heyecanê nîşan dide. Dema ku hûn tiştekî dibihîzin an li qîrîna xwediyê heywanê xwe dinêrin, ew pir caran ji ber tengezarî û tirsê ye, an jî tê bîra xwediyê heywanê xwe ku çi bike. Bi gelemperî, gava ku hûn rû bi qîrînê dibin, divê hûn tavilê dev jê berdin, bala wî ji kirina tiştên din dûr bixin, snakan nedin, û jê dûr bixin wekî xelata xwe qîrîn.

02 Her ku hûn mezin dibin, divê hûn adetên baş çêbikin

Hip dysplasia di kûçikan de nexweşiyek pir gelemperî ye, wekî mînakek zêrînek zêrîn, û sedemek girîng a nexweşiyê lêzêdekirina kalsiyûmê ya nerast û spora zêde ya di zaroktiyê de ye. Kûçikên mezin di zarokatiya xwe de ji bo werzîşên bi hêz ne guncan in. Çêtir e ku piştî derzîlêdanê û dema ku roj germ bû, zincîreka kêşanê bi kûçikê re girêdin, da ku ew bikaribe bi xwediyê heywanê xwe re bimeşe da ku nehêle ku ew li dû nêçîr û şerê bi heywanên din re bimîne. Dema derketinê ji bo meşê bi gelemperî pir ne diyar e. Saeta biyolojîk a kûçik pir hesas e. Ger her sibe û êvarê dema derketina derve bi rêkûpêk be, ew ê zû vê carê bînin bîra xwe. Ger di wê demê de dernekevin derve, ew ê qîr bikin û bînin bîra we.

Bi pêşveçûna laş, hêza kuçik jî zêde dibe. Gelek xwediyên heywanan dê bibêjin ku ew bi gelemperî nikanin kûçikê xwe bigirin ku bi lez pêşde biçin derve. Kûçik çiqas mezin e, ev performans bêtir eşkere ye. Nemaze dema ku mazûvan kûçikê bi rêve bibe, kûçik dema ku li hawîrdorek xerîb bîhnekê bêhn bike an jî kitik û kûçikên din bibîne û ji nişka ve biçe pêş an jî bilezîne da ku bireve, pir dilgeş dibe. Heke hûn dixwazin biguherînin, pêşî hûn hewce ne ku guhartinên psîkolojîk ên kûçikan fêm bikin û bi aramî bi wan re mijûl bibin. Çavê mirovan ji kûçikan çêtir e. Ew dikarin berê berê guheztinên li dora xwe bibînin, bila kûçik berê rûnin an jî bala xwe bidin we, û bi aramî li vê deverê bimeşin. Berê, me gotarek taybetî hebû ku em fêrî we bikin ka meriv çawa kûçikan bi teqandinê perwerde dike. Tenê wê bişopînin. Bila kûçik bi hawîrdora derdorê û heywan û mirovên derdorê re bizanibe, ku dê meraq û tirsa kûçik ji tiştên derve kêm bike. Meha perwerdehiyê ya herî baş 3-4 meh e, lê mixabin, di vê demê de li Çînê, ji ber derzîlêdanê gelek caran kûçik nikarin derkevin derve. Bêçare ye!

03 Perwerde dê we nêzîkî kûçikê we bike

Gelek xwediyên kûçikên nû dê kûçikên xwe têxin qefesan. Sedem jî ew e ku kûçik têlan û tiştên din ên xeternak diqusînin, lê ew nizanin ku nexweşiya ku ji ber girtina qefesê çêdibe ji gezkirinê xetertir e. Kuçik bi diranên xwe hawîrdorê dikolin, ji ber vê yekê ew ê bê guman hez bikin ku biçînin. Tilî, têl û hwd tiştên ku ew jê hez dikin biçînin ji ber ku nerm, hişk û bi qalindahiya minasib in. Di vê demê de ya ku divê xwediyên heywanan bikin ne ew e ku wan di girtîgehê de bihêlin, lê perwerde û perwerdehiyê bimeşînin. Pêşî, bila ew wateya fermana "livîn nebin" fêm bikin. Ger kûçik wan tiştên ku hûn difikirin ku xeternak in diqulipîne, pêdivî ye ku ew tavilê dev ji tevgerê berde, dûv re rûne, û 10 hûrdemên din bikar bîne da ku komek bêkêmasî ya perwerdehiya îtaetê ya bingehîn bike. Ji bo tevlîheviyê nebin pêlîstokên wek kûçikan û alavên malê nedin. Divê hin tiştên piçûk an têlên belavbûyî yên li malê heya ku gengaz be li ser rûyê vekirî neyên danîn. Li erdê tenê 1-2 kûçik hene. Pêlîstokên gewrê yên taybetî yên herî gelemperî piştî demek dirêj eleqedar nabin ku têlên mobîlya li malê bixin. Perwerdeya kuçikan ne rojê du roj e, lê demek dirêj e. Baştir e ku hûn her roj ji 10 hûrdeman zêdetir ji bo komek perwerdehiyê bigirin. Piştî mezinbûnê jî, hewce ye ku heftê herî kêm sê caran were perwerde kirin û cîhê perwerdehiyê hêdî hêdî ji malê vediguhezînin derve.

Gelek kûçikên jîr ên bi xizmên xwe hez dikin ku bi xwediyên heywanên xwe re têkilî daynin, di nav de çav, laş û ziman. Mînakî, porê zêrîn û Labrador ji nêzîkbûna bi xwediyên heywanan re pir hez dikin. Ger di van demên dawî de ji xwediyên xwe re xerîbiyê hîs bikin, ew ê hinekî xemgîn bibin. Gelek caran li ber xwediyên xwe radizên, çavên xwe dizivirînin û li xwediyên xwe dinerin û di qirika wan de nalînek nizm çêdikin. Dema ku hûn bi kûçikek bi vî rengî re rûbirû dibin, divê hûn herin bi wî re, wî bixapînin, pê re bipeyivin û pê re bi pêlîstokan bilîzin, wek kulmek, wek veşartina topê, wekî hin pêlîstokên perwerdehiyê û hwd. Helbet rêya herî baş ew e ku meriv pê re bimeşe. Di nav giyayên tavê de dimeşin, her kûçik dê di rewşek baş de be.

Piraniya kûçikan dilpak in û dixwazin nêzî xwediyên heywanan bin. Hergê ewana adetên baş saz bikin û rewsa malbetê ya rast bidine xebatê, ewê bikaribin tevî hemû malbetê xwe biguncînin û bibin endamên malbetê yên hêja.