YEK

Ez bawer dikim ku divê her xwedan heywanek ji heywanê xwe hez bike, çi pisîkek delal, kûçikek dilsoz, hemstera nefsbiçûk, an jî papagayek jîr be, tu xwediyê heywanên normal dê bi awayekî çalak zirarê nede wan. Lê di jiyana rast de, em bi gelemperî bi birînên ciddî, ​​vereşîn û îshalek sivik, û rizgariya neştergerî ya giran ji ber xeletiyên xwediyên heywanan hema hema mirinê rû didin. Îro em li ser sê nexweşiyên heywanên ku me vê hefteyê pê re rû bi rû man diaxivin ku ji ber xeletiyên xwediyên heywanan derketine.

Ji bo heywanên heywanan porteqalan bixwin. Bi baweriya min gelek xwediyên kûçikan porteqal ji kûçikên xwe re xwarine, lê haya wan jê tune ku dê zirarê bide wan. Roja Duşemê, ew tenê rastî pisîkek hatin ku ji ber xwarina porteqalan gelek caran vereşiya. Wan 24 saetan vereşî kirin, û dûv re rojek din aciz bûn. Du roj tev de yek çîçek jî nexwarin, bû sedema tirsa xwediyê heywanê. Di dawiya hefteyê de, kûçikek din bi vereşîn û îshal, bi windabûna îsyan re rû bi rû ma. Xuya û rengê felqê û vereşînê tu nîşanek iltîhaba, mukus û bêhna tirşiyê nîşan nedidan, hem ruh û hem jî îştah normal bûn. Hate hînbûn ku kûçik duh du porteqal xwarine û piştî çend saetan vereşîna ewil çêbûye.

Weke gelek hevalên ku me nas kirine, xwediyên heywanan jî dê ji me re diyar bikin ku berê porteqal, porteqal û hwd didin kûçikên xwe û tu pirsgirêk çênebûne. Di rastiyê de, xwarinên pirsgirêk ne hewce ne ku her carê ku têne xwarin nîşanên nexweşiyê nîşan bidin, lê rasterast bi rewşa giştî ya laşê wan di wê demê de têkildar in. Mimkun e ku xwarina yek porteqalek cara dawî baş bû, lê xwarina yek petalek vê carê dibe sedema nerehetiyê. Pirteqal, porteqal, leymûn û greypfruit hemû asîda sîtrîk hene. Rêjeyên asîda sîtrîk dikare mîzê alkalîze bike, û ew dike dermanek ji bo dermankirina kevirên asîdî. Lêbelê, derbaskirina sînorek diyarkirî dikare bibe sedema êşa zik, vereşîn, îshal, û zêdedozek giran dikare bibe sedema zirara kezebê û girtina menstrual. Ev ne tenê goştê porteqalan, lê çerm, kernel, tov û hwd.

DU

Xwarinên konserveyê di tenekeyan de bidin heywanan. Gelek xwediyên heywanan hez dikin ku xwarina konserveyê bidin pisîk û kûçikan, nemaze di dema betlaneyê de an rojbûnê de. Heya ku xwarina konserveyê ku tê dayîn marqeyek rewa û bi kalîteya garantîkirî ye, pirsgirêk tune. Xetere di reftarên bê mebest ên xwediyê heywanan de ye. Ajalên konserveyê divê xwarinê ji tenûrê derxînin û têxin tasa birinca pisîk û kûçikan da ku bixwin. Beşa kaniyê ya mayî dikare di sarincê de were hilanîn û berî ku were xwarin di nav 24 saetan de were germ kirin. Xwarina konserveyê ku li germahiya odeyê tê hilanîn 4-5 demjimêran dimîne û dibe ku piştî demek diyar xera bibe an jî xera bibe.

Hin xwediyên heywanên heywanan tenekeyan vedikin û paşê wan didin ber heywanên xwe yên ku bi tena serê xwe bixwin, ev yek jî bêhemdî dibe sedema birîndarbûna zimanê gelek pisîk û kûçikan. Aliyê hundurê kaniyê û pelê hesinî yê ku hilkişiyaye bi taybetî tûj in. Gelek pisîk û kûçik nikarin di devê serê kaniya biçûk de bi cih bibin û tenê dikarin zimanê xwe bikar bînin da ku bi berdewamî lêbikin. Zimanê wan ê nerm û qijik bi baldarî her perçeyekî goştê biçûk li kêleka tenûrê hildibijêre û dû re bi pelika hesinî ya tûj yek bi yek tê birîn. Carinan ziman jî bi xwîn dibe, paşê newêrin bixwin. Demek dirêj berê, min pisîkek derman kir û zimanê min bi çarşefa hesinî ya ku ji tenekeyê hat hilanîn, bû kulma xwînê. Piştî rawestandina xwînê, min 6 rojan nikarîbû bixwim û tenê karîbû lûleyek xwarkirina pozê têxe nav 6 rojan ku wê bi xwarina şil tijî bike, ev yek pir bi êş bû.

Tête pêşniyar kirin ku hemî xwediyên heywanan dema ku xwarinek an xwarina konserveyê didin heywanên xwe, her gav xwarinê têxin tasa xwe ya birincê, ji ber ku ev yek jî dê adetên wan ên baş ên ku li her derê xwarinê hilnegirin çêbike.

SÊ

Depoya çopê ya li odeya rûniştinê û razanê bi xwarinê re tije dike. Piraniya xwediyên heywanên pisîk û kûçikên nû hîn ne acibî ne ku çopê xwe paqij bikin. Ew bi gelemperî xwarinên bermayî, hestî, pelikên fêkiyan, û kîsikên xwarinê di qulikên çopê yên neveşartî de diavêjin, ku li odeyên rûniştinê an razanê yên ku heywanên heywanan lê dijîn têne danîn.

Piraniya heywanên heywanan ên ku li nexweşxaneyan têne dîtin bi xeletî tiştên biyanî di nav qulika çopê de diqulipînin, xetereya herî mezin ji bo hestiyên mirîşkan û çenteyên pakkirina xwarinê çêdikin. Di kîsikên xwarinê de dibe ku ji ber têkiliya rasterast bi rûyê xwarinê re hejmareke mezin lekeyên rûn û bêhnên xwarinê hebin. Pisîk û kûçik dê hez bikin ku wan hemîyan bipijiqînin û daqurtînin, û dûv re her tiştî di rûvî û zikê xwe de tevlihev bikin, ku dikare bibe sedema astengkirinê. Tiştê herî tirsnak ev e ku ev astengî bi rontgen û ultrasoundê nayê tesbît kirin û yekane rêbaza mumkin a tespîtkirina wê xwarina barium e. Di rewşên nezelaliyê de, guman tê kirin ku kîsikên plastîk bi lêçûna zêdeyî 2000 yuan xwariye, ez nizanim çend xwediyên heywanan dikarin wê qebûl bikin, û îhtîmal e ku emeliyat ji bo rakirina wê 3000 heta 5000 yuan be.

Teftîşkirin ji kîsikên plastîk hêsantir e, lê hestiyên mirîşkan xeternaktir in, wek hestiyên mirîşkan, hestiyên dîkan, hestiyên masî û hwd. Piştî ku heywanek wan dixwe, tîrêjên rontgen bi hêsanî dikare wan bibîne, lê îhtîmal e ku berî û piştî we. wan keşif bikin, tewra berî emeliyata rizgarkirinê jî, heywan jixwe miriye. Serê hestiyên mirîşkan û hestiyên masiyan pir tûj in, ku dikare bi rehetî goşt, çeneya jorîn, qirik, mîde, mîde û rûvî bibire, her çend ew di bingeh de were sandin û amade be ku li ber anusê were derxistin jî. hîn jî di nav topê de zexm dibe, û gelemperî ye ku beşa pêşkeftî anusê qul bike. Tişta herî tirsnak qulkirina hestiyan di rêya mîdeyê de ye, ku dikare di nav 24 saetan de bibe sedema mirina heywanên heywanan. Ku mirin nebe jî, dibe ku bi enfeksiyonên zikê giran re rû bi rû bimînin. Ji ber vê yekê bifikirin ka hûn poşman dibin ji ber ku we bi xeletî ew qas zirar daye heywanê xwe? Ji ber vê yekê ji bîr nekin ku çopê têxin mitbaxê an serşokê, û derî kilît bikin da ku heywanên heywanan nekevin hundir. Çopê nexin ser jûreyê, maseya jûreya rûniştinê, an li erdê, û paqijkirina biwext garantiya ewlehiyê ya çêtirîn e.

Adetek baş a xwediyên heywanan dikare îhtîmala zirar û nexweşiyê ji bo heywanên xwe kêm bike. Ez bawer dikim ku her xwediyê heywanan hêvî dike ku bêtir hezkirinê bide wan, ji ber vê yekê bi tiştên piçûk dest pê bikin.